Οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης και εμείς.

Όταν συμβαίνουν ορισμένες κρίσεις στη ζωή ενός χριστιανού ή ευρύτερα στη ζωή της Εκκλησίας, στρέφουμε το βλέμμα μας στην Αγία Γραφή για να βρούμε απαντήσεις σε ερωτήσεις και σωστά παραδείγματα συμπεριφοράς εκεί. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, γιατί ο λαός του Θεού, τόσο στη χριστιανική εποχή όσο και στους προχριστιανικούς χρόνους, γνώρισε πολλές κρίσεις, προβλήματα και τραγωδίες.

Το ίδιο και ο λαός του Ισραήλ, ο οποίος έλαβε ένα ειδικό δώρο πολύ πριν από τη γέννηση του Σωτήρα του Κόσμου - το δώρο της μεταφοράς της Αλήθειας. Στην πραγματικότητα, η Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης έγκειται  σε αυτόν τον εκλεκτό από τον Θεό λαό. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς ιστορίας, ο λαός του Θεού βίωσε πολλά πράγματα: μεταστροφή στον αληθινό Θεό, αιγυπτιακή σκλαβιά, σαράντα χρόνια ταξίδι στη Γη της Επαγγελίας, άμεση παραλαβή του Νόμου από τον Κύριο, την καθιέρωση της πρώτης στον κόσμο κράτος με αληθινή θρησκεία, αλλά και η κατάρρευση αυτού του κράτους, η βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, μετά η επιστροφή στους Αγίους Τόπους και η αναμονή του ερχομού του Μεσσία.

Η κύρια ιδέα διατρέχει όλη αυτή την ιστορία σαν μια κόκκινη γραμμή: οι κρίσεις ακολουθούν την απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Αληθινό Θεό και η συγχώρεση και η αποκατάσταση ακολουθούν τη μετάνοια των ανθρώπων.

Αλλά κάθε φορά που ένας λαός απομακρυνόταν από τον Θεό, προφήτες έρχονταν να προειδοποιήσουν για τα αποτελέσματα αυτής της απομάκρυνσης.

Ο προφήτης Ιερεμίας λέει πραγματικά τρομερά λόγια στο λαό του: «Έτσι λέει γι' αυτούς ο Κύριος των Δυνάμεων: ιδού, θα στείλω σπαθί, πείνα και λοιμό πάνω τους και θα τα κάνω σαν σύκα χωρίς αξία, που δεν μπορούν να φαγωθούν επειδή είναι άχρηστα, και θα τους καταδιώξω με σπαθί, πείνα και επιδημία και θα τους παραδώσω σε όλα τα βασίλεια της γης για κατάρα και τρόμο, για κοροϊδία και όνειδος ανάμεσα σε όλα τα έθνη, όπου θα τους οδηγήσω, επειδή δεν άκουσαντα λόγια μου, λέει ο Κύριος, με τους οποίους έστειλα σε αυτούς τους δούλους μου, τους προφήτες, έστειλα από νωρίς το πρωί, αλλά δεν τους άκουσαν, λέει ο Κύριος» (Ιερ. 29:17-19).

Ωστόσο, όπως δείχνει το παράδειγμα των μετανοημένων Νινευιτών (που όχι μόνο δεν ανήκαν στον εκλεκτό λαό, αλλά ήταν ειδωλολάτρες), η μετάνοια μπορεί να σώσει από κάθε πρόβλημα, που γνωρίζουμε από το Βιβλίο του Ιωνά.

Η ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης με μια ορισμένη έννοια είναι παράδειγμα για όλους μας. Αυτό το παράδειγμα είναι πολύ απλό. Η αμαρτία απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Θεό και έτσι τους στερεί την προστασία από τις δυνάμεις του κακού. Η μετάνοια, αντίθετα, μας φέρνει πιο κοντά στον Κύριο όσο τίποτα άλλο και μας προστατεύει πιο δυνατά από όλες τις δυνάμεις αυτού του κόσμου.

Φυσικά, έχουμε το δικαίωμα να αναρωτηθούμε: μήπως είμαστε όντως πιο αμαρτωλοί από όλους τους ανθρώπους, που μας έπεσαν προβλήματα και κακουχίες; Και σε αυτό υπάρχει απάντηση. Ο Χριστός, λοιπόν, μιλώντας για τους ανθρώπους που πέθαναν στην κατάρρευση του πύργου στην Ιερουσαλήμ, είπε: «Ή νομίζετε ότι εκείνοι οι δεκαοκτώ άνθρωποι πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος του Σιλωάμ και τους χτύπησε ήταν πιο ένοχοι από όλους εκείνους που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ; Όχι, σας λέω, αλλά αν δεν μετανοήσετε, θα χαθείτε όλοι με τον ίδιο τρόπο» (Λουκάς 13:4-5). Αυτό σημαίνει ότι ένα συγκεκριμένο άτομο μπορεί να υποφέρει και όχι εξαιτίας των δικών του αμαρτιών, και μόνο ο Κύριος ξέρει πότε είναι καλύτερο να καλέσει ένα άτομο κοντά Του. Όμως όλες οι αμαρτίες μας, μικρές ή μεγάλες, στο σύνολό τους αυξάνουν τον όγκο του κακού στον κόσμο και, κατά συνέπεια, τις καταστροφές.

Πόλεμοι, επιδημίες, φυσικές καταστροφές, βάσανα και θάνατος λαμβάνουν χώρα τώρα σε διάφορα μέρη της γης. Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι σκέφτονται πόσοι πολύ πιο τρομεροί - πνευματικοί θάνατοι υπάρχουν γύρω.

Και το να σωθείς από αυτό όχι μόνο στην επίγεια, αλλά και στην ερχόμενη αιώνια ζωή είναι δυνατό μόνο με τη μετάνοια. Και αυτή τη στιγμή, στη Μεγάλη Σαρακοστή, ο καθένας από εμάς πρέπει να σκεφτεί τις δικές του αμαρτίες και να καθαρίστει από αυτές. Ο Κύριος είναι ελεήμων - θα δεχτεί και θα προστατεύσει όλους εκείνους που μετανοούν.

Ηχογραφήθηκε από την Ναταλία Γκοροσκόβα