Σχόλιο του Μητροπολίτη Αντωνίου (Πακάνιτς), Πρωτοσυγγκελλεύων της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκλλησίας.

Σε μια από τις πρόσφατες συνομιλίες μας, έχουμε ήδη μιλήσει για το πόσο επικίνδυνο και πόσο μακριά μπορεί κανείς να προχωρήσει με το πνεύμα αυτού του κόσμου. Τότε ορισμένοι θρησκευτικοί ηγέτες ανταποκρίθηκαν έντονα στο ριζοσπαστικό αντιρατσιστικό κίνημα, το οποίο είναι τώρα πολύ δημοφιλές στον δυτικό κόσμο, και έσπευσαν να το υποστηρίξουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης μιας εικόνας ενός μαύρου Χριστού στην εκκλησία.

Και έτσι οι στήλες ειδήσεων ενθουσιάστηκαν ξανά από τη δήλωση του Πάπα Ρώμης. Σε ένα ντοκιμαντέρ για τον Πάπα Φραγκίσκο που παρουσιάστηκε στην Ιταλία, εκείνος εξέφρασε τη γνώμη του για τους εκπροσώπους του μη παραδοσιακού σεξουαλικού προσανατολισμού: «Αυτοί είναι τα παιδιά του Θεού και έχουν το δικαίωμα να έχουν μια οικογένεια. Κανείς δεν πρέπει να απορριφθεί ή να είναι δυσαρεστημένος για αυτό. Πρέπει να δημιουργήσουμε έναν νόμο για τις πολιτικές ενώσεις, ώστε να προστατεύονται από το νόμο».

Υπάρχουν ήδη αρκετές αντιφάσεις σε αυτή τη φράση. Φυσικά, είμαστε όλοι παιδιά του Θεού - δίκαιοι και αμαρτωλοί και ο Κύριος θα κρίνει όλους. Αλλά τι σημαίνει «όλοι έχουν το δικαίωμα για μια οικογένεια»; Η οικογένεια είναι ένα δώρο από τον Θεό, που παρουσιάζεται στους πρωτοπλάστους ταυτόχρονα με την εντολή: «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς» (Γεν. 1:28). Από χριστιανική άποψη, η οικογένεια και η βάση της είναι ο γάμος, είναι η ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Για ποια οικογένεια μιλάει ο Πάπας Ρώμης; Μια οικογένεια που βασίζεται στις λεγόμενες «ομοφυλοφιλικές ενώσεις» δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σαφώς από την Εκκλησία και καμία δικαιολογία όπως «κανείς δεν πρέπει να απορριφθεί ή να είναι δυσαρεστημένος λόγω αυτού» δεν λειτουργεί σε αυτήν την περίπτωση. Γνωρίζουμε ότι ένα άτομο μπορεί να επιτύχει αληθινή ευτυχία μόνο σε ένωση με τον Κύριο και όχι σε αμαρτωλή ένωση που ικανοποιεί τη λαγνεία.

Είναι επίσης ακατανόητο γιατί ο Πάπας Φραγκίσκος ανησυχεί τόσο πολύ για τη δημιουργία ενός νόμου για τις «πολιτικές ενώσεις», τι είδους νόμοι θα μπορούσαν να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την Εκκλησία; Υπάρχουν πολλές ερωτήσεις και όλοι κρέμονται στον αέρα…

Περαιτέρω περισσότερα. Στην ταινία, ο Πάπας Φραγκίσκος επικοινωνεί με ένα "ζευγάρι του ίδιου φύλου" και συνιστά να αφήσουν τους φόβους τους και να έρθουν στην εκκλησία με τα παιδιά τους «παρά την αγανάκτηση κάποιου». Και εδώ υπάρχουν πολλές ερωτήσεις. Πρέπει να φέρω τα παιδιά μου στην εκκλησία; Σίγουρα. Αλλά πώς μπορεί μια επίσκεψη στην εκκλησία να επηρεάσει τα παιδιά που καθημερινά βλέπουν τους «γονείς» τους να ζουν δημόσια στην αμαρτία, ειδικά επειδή αυτή η αμαρτία δεν ονομάζεται πλέον και αμαρτία…

Τώρα μπορείτε να ακούσετε πολλά λόγια για την υπεράσπιση του Πάπα Φραγκίσκου, ότι παρεξηγήθηκε, ότι απλώς έδειχνε χριστιανικό έλεος. Στην πραγματικότητα, το χριστιανικό έλεος συνίσταται στο να φέρει τον αμαρτωλό σε μετάνοια, όχι να επιδοθεί στις αμαρτίες του.  Η συμπόνεση δεν σημαίνει δικαιολογία. Υπάρχει μια αρχαία αρχή: «Αγαπήστε τον αμαρτωλό, αλλά μισείτε την αμαρτία». Τον βλέπουμε εδώ; Δυστυχώς όχι.

Και επιπλέον. Μερικοί αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να συζητήσουμε σοβαρά τις δηλώσεις του Πάπα, όταν τώρα έχουμε πολλά διαζύγια, αμβλώσεις και άλλους αρνητικούς παράγοντες. Μου φαίνεται ότι αυτό είναι ένα είδος φαρισαϊσμού. Εξάλλου, η Εκκλησία καταδικάζει τόσο το διαζύγιο όσο και την άμβλωση με τον ίδιο τρόπο. Το καθήκον της Εκκλησίας είναι να μαρτυρεί την Αλήθεια σε οποιοδήποτε μέρος, τόσο σε μας όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Και αν αγνοήσουμε την υποκατάσταση των χριστιανικών αξιών στην ουσία με λατρεία ανοχής, αυτό το χτικιό θα έρθει σύντομα και σε εμάς.