Σύμφωνα με τον άγιοΝικόλαοτης Σερβίας, η συνομιλία μεταξύ του Χριστού και της γυναίκας Σαμαρείτιδοςείναι μια συνομιλία μεταξύ του Θεού και μιας ζωντανής ανθρώπινης ψυχής, μια συνομιλία του Θεού, ο οποίος είναι πάντα πιστός στον εαυτό του και στην ανθρώπινη ψυχή, η οποία σχεδόν ποτέ δεν είναι αληθινή στον εαυτό της.

Ο Θεός είναι πιστόςστον εαυτό του, ακόμη και παρά τις προσπάθειες και τις επιμέλειέςμας να τον εγκαταλείψουμε, ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, αλλά συνεχώς νοιάζεται. Ο καθένας βιώνει την φροντίδα του Θεού για τον εαυτό του, αν και αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του όχι στο πιο σημαντικό πράγμα.

Προσπαθούμε να βρούμε την πηγή της ζωής σε διάφορα πηγάδια όπου ο Χριστός δεν είναι.

Επικεντρωνόμαστε την προσοχή μας στη γήινη, η οποία δίνει μόνο φευγαλέα ευχαρίστηση, μερικές φορές φανταστική, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ικανοποιεί και δεν ανακουφίζει.

Αν και ο καθένας από εμάς γνωρίζει από την προσωπική του εμπειρία ότι αξίζει να κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια, προσαρμόζοντας το μυαλό, την καρδιά και τη θέλησή μας στο Θείο και όχι στο γήινο, τότε αμέσως θα βρεθείςστην αγκαλιά του Πατρός– στην αγκαλιάτου ίδιου του Θεού, που δίνει ειρήνη και παρηγοριά. Ο Θεός είναι πάνταδίπλα. Η γυναίκα Σαμαρείτιδαήρθε στο πηγάδι, και ο Χριστός ήταν ήδη εκεί…  Πάντα περιμένει. Αμετάβλητακαι ατελείωτα.

Ο Κύριος περιμένει τον άνθρωποανεξάρτητα από το τι έχεικάνει. Μας αντιλαμβάνεται όπως είμαστε. Υπάρχει ένα απέραντο βάθος σε κάθε άτομο που μόνο ο Θεός μπορεί να γεμίσει.

Χωρίς τον Θεό, έξω από τον Θεό και μακριά από τον Θεό η ζωή δεν υπάρχει. Ούτε η αληθινή ζωή, ούτε το αληθινό είναι, όλα πρέπει να  είναι γεμάτοαπό το θέλημα του Θεού, τον ίδιο τον Θεό. Γεμίζοντας τις ζωές μας με ανησυχίες, απομακρυνόμαστε από τον Θεό και η ψυχή υποφέρει, διψά.

Και όπως η ανθρώπινη ζωή είναι αδύνατη χωρίς νερό, έτσι και η πνευματική ζωή είναι αδύνατη χωρίς την Πηγήτου αληθινού ύδατος- τον ίδιο τον Θεό. Αυτή η αναλογία εμφανίζεται στην ιστορία της Σαμαρείτιδος. Η ψυχή υποφέρει και διψά, στερείται της πηγής της Ζωής.

Για αυτήν την πνευματική δίψα  μας θυμίζει ο Κύριος, οοποίοςμόνος μπορεί να την ικανοποιήσει.

Απόσπασμα από το κήρυγμα της Κυριακής της Σαμαρείτιδος