Ο Μητροπολίτης Αντώνιος (Πακάνιτς) προειδοποιεί για ένα επικίνδυνο και διαδεδομένο πνευματικό πρόβλημα.

Το αίσθημα της παραχωρήσεως του Θεού προκύπτει για διάφορους λόγους.

Πιο γνωστός και αρκετά παράξενος βγαίνει από την επιθυμία μας να πετύχουμε μόνη μας την τελειότητα.

Είμαστε αναστατωμένοι, κατεβάζουμε τα χέρια μας, όταν συνειδητοποιούμε την ατέλειά μας. Ένα υπερβολικά απαιτητικό άτομο, ένας πνευματικός τελειομανής, μπορεί εύκολα να σκοντάψει. Έχει περισσότερη ελπίδα στον εαυτό του και στη δύναμή του παρά στον Κύριο και τη βοήθειά Του. Και αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην υπονόμευση των δυνάμεων, του πνεύματος και στην περαιτέρω απελπισία.

Και η απελπισία είναι ανενεργή. Παραλύει τη θέλησή μας και δεν μπορούμε να κινηθούμε ή κάνουμε κύκλους.

Η ρίζα της δυσαρέσκειας είναι η υπερηφάνεια. Σας προκαλεί τρελό, σας στερεί την ειρήνη και τη λογική. Ένα τέτοιο άτομο δεν αφήνει τον εαυτό του να σκοντάψει, δεν μπορεί να δείξει αδυναμία, αγωνίζεται για αλάθητο, και αυτό είναι αδύνατο.

Η ατέλεια και οι αδυναμίες μας μας προστατεύουν από την αλαζονεία και την ανύψωση. Σε αυτά βρίσκεται μερικές φορές η σωτηρία μας.

Στο γαληνό επίνειο, φτιαγμένο από τον Κύριο, μπορεί να οδηγήσει το πλοίο του μόνο ταπείνος  πηδαλιούχος, υπακούοντας στη θέληση του Εκείνου, ο Οποίος δημιούργησε το πλοίο του.

Η συνειδητοποίηση της ατέλειας είναι σωτηριώδης. Ενώ ένα άτομο γνωρίζει την ατέλειά του, ταπεινώνεται  και, κατά συνέπεια, μεγαλώνει πνευματικά, αλλά μόλις εμφανιστεί ένα αίσθημα της δικής του αναμαρτησίας του, αν και λίγο, ακόμη και σε μερικά μικρά πράγματα, πρέπει να είναι επιφυλακτικός. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο σύμπτωμα.

Όλη η ζωή μας είναι ανάβαση προς τον Θεό. Ελκυόμαστε από τις λάμψεις της ουράνιας δόξας στη γη, αγωνιζόμενοι προς την τελειότητα του Παντοδύναμου. Αλλά στην πληρότητά του είναι ανέφικτο στην προσωρινή ζωή. Η πλήρης φώτιση από τον Θεό, η τέλεια γνώση της Τριάδος, είναι δυνατή μόνο μετά τον σωματικό θάνατο.

Μην φοβάστε να είναι ατελής, πρέπει να φοβάστε να επιθυμείτε κάτι περισσότερο από την κοινωνία με τον Θεό: για παράδειγμα, προσωπική υπερήφανη τελειότητα.

Ο Θεός είναι το υψηλότερο θέμα των επιθυμιών μας. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο.