Митрополит Антоније (Паканич) о хришћанском односу према изборима
Увек морамо да останемо људи.
Наредних дана на територији Украјине биће одржани локални избори. У вези са овим догађајем, желео бих да подсетим православну браћу и сестре на низ важних ствари.
Политика, свиђало се то нама или не, на овај или онај начин погађа све: свештенство и мирјане, мушкарце и жене, вернике и невернике, политички активне и разочаране.
Истовремено, често нам је веома тешко да обуздамо своје емоције. Понекад смо подељени не само супротстављеним политичким ставовима, већ и жарећом мржњом. Да ли је вредно објаснити колико је та страст убилачка? Па ипак, у дане посебне политичке активности тешко је заштитити се од ње ако престанете да контролишете своја осећања и дозволите да све иде само од себе.
Због чињенице да дајемо маха својим осећањима, јавља се много проблема: непромишљено одушевљење неким кандидатом, а затим – тешкоразочарање у његове активности, сулуда фасцинација политичким трендовима због којих непријатеља почињемо да виђамо у својим бљижњима – понекад, чак међу пријатељима и члановима породице. Понекад блиски људи годинама не говоре због политичких свађа.
Разлог је таjшто не контролишемо своје емоције. Зато је трезвеност овде важнија него икад. Ако бирамо кандидате, онда наши критеријуми за одабир не би требало да буду обећања, већ конкретна дела. Морамо узети у обзир како се човек односи према Цркви, колико зна да одржи реч, колико је моралан и колико је неовисан у доношењу одлука. И никакве емоције не би смеле да нам затворе очи. Уопште говорећи, политика и осећања не би требало да стоје раме уз раме ако желимо да останемо хришћани.
Такође је вредно запамтити да је овоземаљски живот привремен, да је наше истинско отачаство Царство Небеско. Према томе, не вреди се превише ослањати на овоземаљску привремену моћ. Као што каже псалам: «Не уздајте се у кнезове, у синове људске, у њима нема спасења». У свим нашим надама, пре свега морамо да се уздамо у Господа, а са њим – ништаније страшно.
Али најважније је да увек морамо остати људи у међусобним односима, морамо увек остати хришћани, шта год да се деси и без обзира који нас догађаји завладају.
Записала jе Наталиjа Горошкова