Έχουμε ένα ακλόνητο κριτήριο που μας άφησε ο Σωτήρας: το δέντρο είναι γνωστό από τον καρπό του.

Όσες γλυκές ομιλίες κι αν ξεχυθούν από τα στόματα των ραδιοτηλεοπτικών φορέων, αν δεν υποστηρίζονται από συγκεκριμένες πράξεις, όλα τα λόγια παραμένουν μόνο υποσχέσεις και αυτός που τα εκφέρει είναι χειραγωγός.

Τα βουνά από σχέδια, η πολυλογίακαι το πάθος είναι απαραίτητα εργαλεία για όσους δεν πρόκειται να δράσουν πραγματικά. Και οι ρόδινες υποσχέσεις τους μετατρέπονται σε κάστρα στον αέρα με τον καιρό.

Σύμφωνα με παρατηρήσεις, οι δραστήριοι άνθρωποι, κατά κανόνα, είναι λακωνικοί, τσιγκούνηδες με υποσχέσεις, σκαρφαλώνουν στις τσέπες τους για λόγια, δεν προσπαθούν να γοητεύσουν κάποιον, να τραβήξουν την προσοχή, αλλά εκτελούν ήρεμα την καθημερινή δουλειά που φέρει (υποχρεωτικά!) καρπό.

Το ίδιο συμβαίνει και στη φιλία. Μπορείς να έχεις μια ντουζίνα φίλους που θα είναι στοργικοί και ευγενικοί όταν είμαστε έφιπποι, αλλά σε μια δύσκολη στιγμή, όταν χρειάζεται η βοήθειά τους - σε στιγμές δοκιμασιών, θα διαλυθούν και θα είναι ανέφικτοι. Λίγοι θα μείνουν έτοιμοι να είναι μαζί μας μέχρι το τέλος.

«Η σιωπή είναι χρυσός» - λέει η λαϊκή σοφία. Και όχι μόνο επειδή μπορείς να ξεστομίσεις πάρα πολύ, κάτι που αργότερα θα το μετανιώσεις. Αδειάζουμε τον εαυτό μας με λόγια.

Γιατί μερικές φορές νιώθουμε εξαντλημένοι μετά από μια χαριτωμένη και, με την πρώτη ματιά, αθώα φλυαρία;

Χωρίς μυστικισμό. Υπάρχει μια μονάδα ενέργειας και δύναμης για την ενσάρκωση κάτι. Και, μιλώντας για κάτι και ενημερώνοντας εκ των προτέρων, εκτοξεύουμε την ενέργεια και τη δύναμή μας σε λόγια, αλλά τα χέρια μας απλά δεν φτάνουν στις πράξεις ή δεν έχουμε αρκετή δύναμη για να συρθούμε μερικά μέτρα στην κορυφή.

Επομένως, οι επιχειρηματίες και οι υποχρεωτικοί άνθρωποι είναι διαισθητικά λακωνικοί.

Ας θυμηθούμε την παραβολή του Ευαγγελίου για δύο γιους: « Ενας άνθρωπος είχε δύο υιούς και προσελθών στον πρώτον είπε: «Παιδί μου, πήγαινε να εργασθής σήμερα στο αμπέλι μου».  Εκείνος δε αποκριθείς είπε: «Δεν θέλω» ύστερα όμως μετεμελήθη, άλλαξε γνώμην και επήγε. Και προσελθών ο πατέρας στο δεύτερο παιδί του είπε ο,τι και στο πρώτον. Εκείνος δε αποκριθείς είπε: «Ευχαρίστως, κύριε, πηγαίνω στο αμπέλι», αλλά δεν επήγε.  (Ματθ. 21:28-30).

Πρέπει να εμπιστεύεστε αυτούς που μπορούν να κάνουν πράγματαενάντια στον εαυτό τους και τα δικά τους συμφέροντα. Και επίσης να εμπιστεύεστε στους μεγαλύτερους ανθρώπους.

Κάθε ενήλικας είναι ενήλικας; Δυστυχώς όχι. Ενήλικος είναι αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη, έχοντας δικαιώματα και υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, αυτός που έχει επίγνωση της έκτασης της ευθύνης του, χωρίς να κοιτάζει γύρω του σε ποιον να τη μεταθέσει.

«Ή αναγνωρίστε το δέντρο ως καλό και τον καρπό του ως καλόή να αναγνωρίσεις το δέντρο ως κακό και τον καρπό του κακό, γιατί το δέντρο γίνεται γνωστό από τον καρπό του» (Ματθ.12:33).

Μόνο από τον καρπό μπορούμε να αναγνωρίσουμε έναν άνθρωπο,να ξεχωρίσουμε έναν φανταστικό δίκαιο από έναν μετανοημένο αμαρτωλό.

Ηχογραφήθηκε από την Ναταλία Γκοροσκόβα