Ο Μητροπολίτης ΑντώνιοςΠακάνιτςσυμβουλεύει πώς να μην γίνετε όμηροι ψευδών πεποιθήσεων.

Η ζωή μας παρουσιάζει χιλιάδες προκλήσεις. Και προσπαθούμε να τους αντισταθούμε με κάθε δυνατό τρόπο: προσπαθούμε να είμαστε ισχυροί και ένθερμοι γενναίοι ή προσπαθούμε να βρούμε ισχυρούς υπερασπιστές και προστάτες. Ταυτόχρονα, ξεχνάμε την κύρια δύναμη, παρακάμπτουμε τη μόνη σωστή πηγή, δεν ψάχνουμε αυτό που είναι τόσο απαραίτητο εκεί που πρέπει.

Κάποιος πρέπει να αναζητήσει δύναμη στον Θεό και όχι στον εαυτό του και στους άλλους ανθρώπους.

Στηριζόμενοι στον Κύριο, εμπιστευόμενοι απόλυτα σε Αυτόν, σε κάθε στιγμή της ζωής μας λαμβάνουμε τη βοήθεια και την υποστήριξη που χρειαζόμαστε μέσω γνωστών και ξένων, μέσω κοντινών και μακρινών, μέσω ενός απίστευτου συνδυασμού περιστάσεων, μέσω αφάνταστων και απρόβλεπτων γεγονότων και καταστάσεων.

Αλλά για να βασιστείτε πλήρως στον Θεό, για να χρησιμοποιήσετε το φρούριο που του ανήκει, εσείς οι ίδιοιπρέπει να γίνετε αδύναμοι και πτωχοίκαι να μην επιδεικνύετε τη φανταστική σας δύναμη και ισχύς.

Μερικοί άνθρωποι παρεξηγούν τη φράση "να είσαι αδύναμος" σε λάθος πλαίσιο.

Δεν σημαίνει να είσαι τεμπέλης και παθητικός, αδιάφορος και απαθής, ανίσχυρος και ακανθώδης.

Ένα αδύναμο άτομο είναι ικανό να αξιολογήσει κριτικά και ως εκ τούτου αντικειμενικά τον εαυτό του προκειμένου να ζητήσει από τον Δημιουργό που μας αγαπά για αυτό που λείπει.

Αυτή είναι η ικανότητα να πιάσετε εγκαίρως μια θυελλώδη, σπασμωδική ώθηση της δύναμης του Θεού, που μεταφέρει και φέρνειμακριά, παραδίδοντας πλήρως σε αυτήνκαι την ικανότητα να ξαναχτίσουμε, όταν έχουμε πλήρη ηρεμίακαι γαλήνη, σε ησυχία, χωρίς κίνηση, σε ένα μέροςκαι εμπιστεύσου την ξαφνική φρέσκια πνοή του ανέμου που ξαφνικά ανέβηκε, πιάνοντας επιδέξια τα ελαφρά ρυάκια του, ακολουθούμενη από πορεία μαζί του κάτω από πανιά, όταν, κερδίζοντας ορμή, ήδη ορμάς μπροστά, διαπερνώντας την ατελείωτη θάλασσα με πλήρη ταχύτητα.

Ευέλικτη, αδύναμη, υπάκουη στον Δημιουργό, η ανθρώπινη ψυχή γεμίζει με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού. Με την ανάσα, την πνοή του Αγίου Πνεύματος, οδηγείται από Αυτόν στη νίκη, στην ακτή όπου είναι η αιώνια ζωή.

Αν κοιτάξετε προσεκτικά, τότε πολλά γύρω μας λένε για την υπακοή, που έχει διοργανωθεί σοφά από τον Κύριο, τα πάντα, σαν να λέμε, μας διδάσκει σιωπηλά να είμαστε ευέλικτοι και υπάκουοι, όπως η φύση, αλλάζοντας ταπεινά τη στολή της κάθε καιρόαπό χρόνο σε χρόνο, καλωσορίζοντας τις αναπόφευκτες αλλαγές των εποχών: να θρυμματίζονται στα φύλλα του φθινοπώρου, να τυλίγονται στο χειμερινό χιόνι, να αναβιώνουν το πράσινο την άνοιξη, να θριαμβεύουν το καλοκαίρι με χρώμα.

Μια γυναίκα, για παράδειγμα, μαθαίνει πρώτα την ευελιξία στην οικογένεια, την υπακοή στον σύζυγό της, την πλήρη εμπιστοσύνη και υποταγή, προσπαθώντας να του δώσει τα ηνία της κυβέρνησης, ώστε αργότερα να μπορεί να βασίζεται και στον Θεό.

Στη δουλειά, ο υφιστάμενος αποκτά τις δεξιότητες να εμπιστεύεται τον ηγέτη για να είναι δεκτικός στις νέες ιδέες, οράματα, αλλαγές του, συνειδητοποιώντας ότι είναι υπεύθυνος για το τελικό αποτέλεσμα, βλέπει την κατάσταση ευρύτερακαι βαθύτερα…

Και έτσι σχεδόν όλα στη ζωή μας μας μαθαίνουν να εμπιστευόμαστε και να είμαστε αδύναμοι μπροστά στη δύναμη του Θεού.

Πρέπει να πιστεύετε στον Κύριο όπως πιστεύειΑυτόςσε ένα άτομο. Ο Σωτήρας υπέμεινε τα βάσανα για εμάς, ο Αθώος υπέμεινε με την ελπίδα ότι τα βάσανά Του θα αντηχήσουν σε κάθε καρδιά, θα αλλάξουν τη ζωή μας.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι μόνο με την αδυναμία μας γινόμαστε ανίκητοι. Καμία γήινη δύναμη δεν θα μας σώσει.

Μόνο όσοι είναι προικισμένοι με τη χάρη Του, υποστηριζόμενοι από την αγάπη Του, με επικεφαλής το Πνεύμα Του, δεν έχουν τίποτα να φοβούνται.

Μόνο που έχουμε ερωτευτεί τον Θεό, θα λαχταρήσουμε ένα πράγμα - επανένωση μαζί Του, θα αρχίσουμε να τον αναζητούμε σε ένα τρυφερό μπουμπούκι την άνοιξη, σε νιφάδες χιονιού με τις οποίες καλύπτονται γούνινα πόδια λαδιού το χειμώνα, στο μπλε του καλοκαιρινού ουρανού, υπό τους ήχους της πρώτης φθινοπωρινής βροχής.

Θα μάθουμε να κατανοούμε την ομορφιά και θα την αντιλαμβανόμαστε ως ένα υπέροχο δώρο που μας έδωσε προσωπικά ο Δημιουργός σε μια έκρηξη μεγάλης αγάπης.

"Αν ο Θεός είναι για εμάς, ποιος είναι εναντίον μας;" (Ρωμ. 8:31). Ο Θεός είναι μαζί μας, είναι μέσα στον καθένα μας μέσω της κοινωνίας των Αγίων Μυστηρίων. Είμαστε ισχυροί από Αυτόν ξεχωριστά.

Είμαστε δυνατοί μαζί Του στην Εκκλησία του Χριστού, το ακαταμάχητο Σώμα.

Η δύναμή μας μετριέται από τη δύναμη του Θεού, την ελπίδα στον Ζωντανό Θεό.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από την αδύναμη εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν.

Ηχογραφήθηκε από τη Ναταλία Γκοροσκόβα