Ο 3^οςψαλμός είναι μια καταπληκτική ιστορία της μεταμόρφωσης της ψυχής, της αφύπνισης της. Περιέχει όλο το φάσμα των συναισθημάτων του ψαλμωδού: από έντονο ενθουσιασμό, απόγνωση έως πλήρη ειρήνη.

Ο ψαλμός γράφτηκε από τον Βασιλιά Δαβίδ κατά την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του - κατά τη διάρκεια της φυγής του από τον Αβεσσαλώμ. Όλη η τραγωδία της κατάστασης είναι ότι ο Αβεσσαλώμ ήταν ο ίδιος ο γιος του Βασιλιά Δαβίδ και οδήγησε μια εξέγερση εναντίον του πατέρα του, θέλοντας να αναλάβει το θρόνο με τη βία. Ο γιος έγινε ο διώκτης και αρχηγός των εχθρών του πατέρα του.

«Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ᾿ ἐμέ. Πολλοὶ λέγουσι τῇ ψυχῇ μου· οὐκ ἔστι σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ Θεῷ αὐτοῦ»

Τι πικρία στα λόγια του Δαβίδ, τα θλιβερά βάσανα καταπίνουν τον άτυχο γονέα. Είναι κυριολεκτικά στα όρια της απόγνωσης. Η ψυχή είναι κομμάτια από τον πόνο, την απογοήτευση και την ανικανότητα: ο γιος του σχεδίαζε να τον σκοτώσει. Ο βασιλιάς δεν βρίσκει θέση και παρηγοριά ούτε μεταξύ των ανθρώπων ούτε σε πλήρη μοναξιά.

Μόνο η σκέψη για τον Θεό τον επαναφέρει στη ζωή. Ο ψαλμωδός θυμάται τον Κύριο και ρίχνεται στη δυστυχία του στα πόδια Του.

Έτσι προκύπτει μια σωτήρια διόραση:

«Σὺ δέ, Κύριε, ἀντιλήπτωρ μου εἶ, δόξα μου καὶ ὑψῶν τὴν κεφαλήν μου. Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα, καὶ ἐπήκουσέ μου ἐξ ὄρους ἁγίου αὐτοῦ»

Αυτές οι γραμμές, σύμφωνα με τα λόγια του Μέγα Αθανασίου μας διδάσκουν ότι σε οποιεσδήποτε δύσκολες συνθήκες δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε κανέναν άλλο εκτός από τον Θεό.

Όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες της ζωής μας, κανείς δεν πρέπει να απελπίζεται. Η απελπισία είναι ένα σημάδι ότι ένα άτομο έχει ξεχάσει τον Θεό, έφυγε από Αυτόν.

Ο Κύριος είναι το καταφύγιό μας σε όλες τις ατυχίες, προστασία σε καθημερινές καταιγίδες και αντιξοότητες, Φως σε κάθε σκοτάδι. Δεν έχουμε άλλη βοήθεια εκτός από τον Παντοδύναμο Θεό.

Συνεχίζει να μιλά για την πνευματική αφύπνιση του Δαβίδ:

«Εγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα· ἐξηγέρθην, ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου. Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι»

Και τώρα βλέπουμε τον θρίαμβο της πίστης, μια γιορτή αλήθειας και αγάπης. Ο φόβος συντρίβεται, το φως του Θεού έλαμψε στην καρδιά και διέλυσε κάθε σκοτάδι.

«Ανάστα, Κύριε, σῶσόν με, ὁ Θεός μου, ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως, ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας. Τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία, καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου»

Η πίστη στον Κύριο μας Ιησού Χριστό είναι η νίκη της ζωής επί του θανάτου. Μέσω του φόβου, του πόνου και του βασανισμού στην υψηλότερη γλυκύτητα και κορυφή - η αλήθεια του Θεού.

Η αγάπη που αποκτήθηκε στον οδυνηρό μετασχηματισμό της ψυχής μας κάνει ανίκητους. Η σοφία του Θεού κατοικεί σε μια καρδιά που αγαπά τον Κύριο, γίνεται αστέρας-οδηγός και βοηθά στη λήψη των σωστών αποφάσεων σε κάθε κατάσταση ζωής. Ευλογεί και ανακουφίζει με ευσπλαχνία την καρδιά που στρέφεται στον Ύψιστο με το Πνεύμα Του. Και η ευλογία του Θεού είναι το έλεος από τα ελέη, την υψηλότερη ανταμοιβή, αποσταλμένη χάρη.

Ηχογραφήθηκε από τη Ναταλία Γκοροσκόβα