Ο Μητροπολίτης Αντώνιος (Πακάνιτς) αναφέρει περί ενός ψαλμού, που βοηθά να μετανοούμε.

Ο 1ος ψαλμός είναι εξαιρετικός. Είναι γεμάτος με πολλές έννοιες διαφορετικών επιπέδων, περιέχει ανθρώπινη και υπερβατική σοφία, αναφέρεται σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, περιόδους και ξεπερνά το χρονικό τους πλαίσιο, περιγράφει το γενικό και αφορά όλους. Εκτός από την προφητεία για τον Χριστό, που ο Δαβίδ καθόρισε με αυτόν τον ψαλμό και συνέχισε σε μεταγενέστερους, μπορούμε να βρούμε εδώ την αποκάλυψη για τον Πρόδρομο και τον Βαπτιστή του Κυρίου Ιωάννη, για τον τρόπο σωτηρίας, για το καλό και το κακό:

"Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν".

Η αποστολή του προφήτη Ιωάννη είναι να προετοιμάσει τον δρόμο για τον Κύριο (Μαλ. 3: 1), που συνεπάγεται την ηθική προετοιμασία του λαού για τον ερχομό του Μεσσία.

Και αυτό το καθήκον ολοκληρώθηκε σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, αλλά ο Πρόδρομος δεν έχει εγκαταλείψει την καλή του αποστολή μέχρι σήμερα, συνεχίζει να το ενσωματώνει στη ζωή, βοηθώντας όσους περπατούν στο δρόμο της σωτηρίας να προετοιμάσουν την καρδιά του για τον ερχομό του Χριστού σε αυτήν.

Ο άγιος υπερασπίζει τη δικαιοσύνη και την αγνότητα, είναι ένας πιστός προσευχόμενος και βοηθός σε όλες τις καλές παρορμήσεις.

Ο Προφήτης Ιωάννης είναι ένας αγγελικός άνθρωπος. Το μεγαλείο της πίστης του εκπλήσσει τη φαντασία, η δύναμη της αγάπης και της αφοσίωσής του στον Θεό δεν γνωρίζει σύγκριση, τα πνευματικά και σωματικά κατορθώματα θεωρούνται αδύνατα για ένα άτομο και η ταπεινοφροσύνη, το θάρρος και η υπομονή είναι εντελώς πέρα ​​από το πεδίο της ανθρώπινης κατανόησης.
Παραμένει ο κύριος βοηθός της μετανοούμενης ψυχής:

"Αλλ᾿ ἤ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός".

Ένας άνθρωπος που απομακρύνεται από την αμαρτία και το κακό, είναι αφοσιωμένος και υπάκουος στον Θεό, εκπληρώνει τις εντολές Του, είναι σαν ένα ισχυρό, δυνατό, υγιές, γόνιμο δέντρο. Ένα τόσο αειθαλές δέντρο πίστης στην έρημο της δυσπιστίας ήταν ο Άγιος Ιωάννης, τροφοδοτώντας από την ανεξάντλητη πηγή πνευματικής τροφής και πνευματικής ανανέωσης. Ο άγιος έγινε επίσης μια όαση που δίνει ζωή στην έρημο των καρδιών μας:

"Καὶ ἔσται ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀποῤῥυήσεται· καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ, κατευοδωθήσεται".

Ο Πρόδρομος ήταν ένα "φωτεινό πρωινό αστέρι" που λάμπει φωτεινότερα από όλα τα άλλα αστέρια στο σκοτεινό στέρνο, προαγγέλλοντας ένα νέο πρωί της ευλογημένης ημέρας, που φωτίζεται από τον πνευματικό Ήλιο – Χριστό.
Δεν είναι τυχαίο που οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης τελειώνουν με την αρχή του Ευαγγελίου - με την ιστορία του Ιωάννη του Βαπτιστή.

Καλώντας τους ανθρώπους να μετανοήσουν, έγινε ένα παράδειγμα ταπεινότητας και υπακοής, ο Πρόδρομος είναι η ρίζα του χριστιανισμού και είναι κρίμα για εκείνους που δεν ριζώνουν μαζί του σε αρετές, που μεταφέρονται σαν σκόνη. Δεν έχουν δύναμη και σταθερότητα:

"Οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ᾿ ἢ ὡσεὶ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς. Διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει, οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων".

Ο Κύριος βλέπει σε καρδιά. Ο πονηρός  δεν θα είναι σε θέση να ξεφύγει από την κρίση του Θεού, ακόμα κι αν μπροστά στους ανθρώπους έχει καλυφθεί με μια καλοπροαίρετη μάσκα. Ο Κύριος δεν μπορεί να εξαπατηθεί. Ξέρει όλους τους τρόπους, όλες τις σκέψεις και τις μυστικές επιθυμίες του ανθρώπου, Περιμένει να ανάψει τη φωτιά της μετάνοιας στις καρδιές μας, που ετοίμασε ο Πρόδρομος του Κυρίου, και μετά θα εισέλθει σε αυτήν όπως στο σπίτι Του:
" Ότι γινώσκει Κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται".