Ο Μητροπολίτης Αντώνιος (Πακάνιτς) αναφέρει για κύριο εμπόδιο στο δρόμο προς τον Θεό.

Υπάρχει απόσταση μεταξύ ανθρώπου και Θεού; Δεν υπάρχει.

Δηλαδή, υπάρχει αποκλειστικά στο μυαλό μας, σε αυτές τις εσφαλμένες στάσεις που έχουμε λάβει κατά κανόνα και μας αποξενώνει διανοητικά από τον Δημιουργό.

Είμαστε πιο κοντά σε Αυτόν από ό, τι νομίζουμε, από ό, τι μπορούμε να φανταστούμε. Επιπλέον, είμαστε από τη φύση μας αχώριστοι από Αυτόν. Η αιώνια θεϊκή ώθηση που είναι εγγενής σε εμάς είναι εξίσου πραγματική, απτή, αντιληπτή όπως και το σώμα μας. Μόνο όλη η αίσθηση εμφανίζεται σε διαφορετικό επίπεδο: όχι σωματικά, αλλά πνευματικά.

Ο μόνος λόγος για όλες τις πληγές μας, ψυχικές και σωματικές, είναι ο χωρισμός από τον Θεό. Κόβουμε ένα κομμάτι από το σύνολο, τον εαυτό μας από Αυτόν. Σπάζουμε τα πνευματικά νήματα, τις φλέβες και αυτό είναι εξαιρετικά οδυνηρό, μερικές φορές αφόρητο. Τόσο η ψυχή όσο και το σώμα υποφέρουν.

Ένας άνθρωπος ψάχνει την αιτία της μελαγχολίας του, της απογοήτευσής του, της δυσαρέσκειας του, του ψυχικού και σωματικού βάσανου σε οτιδήποτε, κατηγορεί τους αγαπημένους του, τους ξένους. Αλλά όλα τα προβλήματά μας έχουν μια ρίζα και αιτία: τον διαχωρισμό της δημιουργίας από τον Δημιουργό, χωρίς τον Οποίο η ζωή είναι αδύνατη.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να βοηθήσουμε στον εαυτό μας - να φτάσουμε στο Θεό. Είναι απίστευτα κοντά και απείρως μακριά. Μπορεί να χρειαστεί μια στιγμή, ή μπορεί να μην είναι αρκετή ζωή και αιωνιότητα για να πλησιάσουμε σε Αυτόν.

Η απόσταση που μας χωρίζει από τον Θεό είναι στο μυαλό μας και στην καρδιά μας. Αποτελείται από εγωισμό, αυτοπεποίθηση και αλάθητο. Όσο πιο αδύναμοι είμαστε ενώπιον του Θεού, τόσο πιο κοντά θα είμαστε στο Φως Του.

Πρέπει να απενεργοποιήσουμε το κουμπί ελέγχου στο κεφάλι μας. Δεν ελέγχουμε τίποτα στην πραγματικότητα. Όλα τα καλά πράγματα συμβαίνουν χάρη στο έλεος και τη βοήθεια του Θεού. Μας δίνει με αγάπη τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε την κατάλληλη στιγμή. Στέλνει τους απαραίτητους ανθρώπους. Προστατεύει από τις αντιξοότητες και επιλύει προβλήματα. Αν, φυσικά, τον αφήσουμε στη ζωή μας.
Η απενεργοποίηση του ελέγχου δεν είναι ένα βήμα προς την αδιαφορία και τη ανεκτικότητα, είναι ένα βήμα προς την εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δεν υπάρχουν μικροπράγματα στη ζωή. Κάθε στιγμή, δράση, σκέψη διδάσκει ταπεινότητα και εμπιστοσύνη. Η συνειδητή αποδοχή της θέλησής Του και της Πρόνοιας Του είναι ένα βήμα προς τον Θεό, μια ευκαιρία να Τον προσεγγίσουμε.